پروژه های طراحی و نمودار خلق پروژه
- توفیقی
- دسامبر 12, 2015
- 11:54 ب.ظ
- بدون نظرات
یکی از طراحان شرکت IDEO که شهرت جهانی در طراحی خلاق و تفکر طراحی دارد نمودار خلق پروژه را ترسیم کرده است. در این نمودار احساس مردم در مراحل مختلف پروژه پیش‌بینی می‌شود. این نمودار یک منحنی U شکل است. در ابتدای پروژه طراحی، قله‌ای وجود دارد که به آن قله امید گفته می‌شود. هنگامی‌که اعضای گروه با یک طرح تازه‌ای روبرو می‌شوند، باروحیه‌ای سرشار از امید و انگیزه کار را شروع می
کنند.
در شروع کار پروژه وقتی‌که جمع‌آوری اطلاعات صورت می‌گیرد و رفتار مردم در مواجهه با محصولات موجود موردمطالعه قرار می‌گیرد، متوجه فوران ایده‌های تازه می‌شوند که بدون هیچ زحمت خاصی این ایده ها بیرون می‌ریزند.
پس‌ازاین مرحله، نوبت جمع‌آوری اطلاعات و تحلیل آنها و سپس منسجم کردن ایده‌های جدید ارائه‌شده و تبدیل آنها به یک طرح تازه منسجم می‌رسد. در میانه راه، احساس شکست و افسردگی و به تعبیری دره بصیرت نمودار پروژه شکل می‌گیرد.
طراحان معمولاً مدتی را در این دره پر از اضطراب و تردید به سر می‌برند و اغلب از ادامه راه پروژه ناامید می‌شوند؛ اما اگر اعضای گروه طراحی با سماجت پا در وادی اقدام بگذارند و کم‌کم طرح‌های تازه‌شان را در همان مراحل ابتدایی و ناقص پروژه آزمایش کنند، به‌مرور احساس پیشرفت و یافتن افق‌های جدیدی برای نزدیک شدن به طرح مطلوب در آنها شکل می‌گیرد.
دیری نمی‌گذرد که ناباورانه می‌بینند مسئله‌ای را که در ابتدا پروژه بسیار دور از ذهن و غیرقابل‌حل به نظر می‌رسید خیلی خوب حل کرده‌اند. اینجا است که به قله دوم نمودار پروژه می‌رسند که به آن قله اطمینان گفته می‌شود.
تیم براون مدیر شرکت IDEO می‌گوید: “طراح به‌ندرت پرشی آرام و با طمأنینه از این قله به آن قله می‌تواند داشته باشد.”
نمودار خلق پروژه، تجسم آنچه در واقعیت فضای طراحی اتفاق می‌افتد را توصیف می‌کند و به طراحان می‌گوید که به نخستین احساس خوبی که در ابتدای پروژه در شما ایجاد می‌شود اعتماد نکنید. شما حتماً در پیش روی خود یک دوره سخت جانکندن و احساس دلسردی و یأس را تجربه خواهید کرد و بنابراین آنها را برای مواجهه با شرایط سخت پروژه به‌خوبی آماده می‌کند.
همین نکته باعث می‌شود که مرحله دره بصیرت پروژه با سرعت بیشتر و دشواری کمتری طی شود. با این آمادگی، طراحان درواقع خود را در درون یک سری شکست‌های پیروزمندانه قرار می‌دهند و به همین خاطر نه‌تنها انگیزه‌های آنها کم‌رنگ نمی‌شود بلکه به کسب نتیجه مطلوب خوش‌بین‌تر هم می‌شوند. آنها در این مسیر با خود می‌گویند ما تلاش خواهیم کرد، شکست خواهیم خورد، به زمین خواهیم خورد، اما در این مسیر دشوار پروژه بهتر و بهتر می‌شویم و در پایان پروژه موفق خواهیم شد.
شکست بخش طبیعی روند پیشرفت است. باور این واقعیت به آنها این امید را می‌دهد که تلاش کنند و پشتکار نشان دهند تا زمین خوردن‌های خود را نشانه یادگیری بدانند نه توقف.
